شعر فارسی (Persian Poetry)

عجب صبری خدا دارد   اگر من جای او بودم .   همان یک لحظه ی اول ،   که اول ظلم را می دیدم از مخلوق بی وجدان ،   جهان را با همه زیبایی و زشتی ،    به روی یکدگر ، ویرانه می کردم .      ***   عجب صبری خدا دارد    اگر من جای او بودم .     که در همسایه ی صد ها گرسنه ،    چند  بزمی  گرم عیش و نوش می دیدم ،     نخستین نعره ی مستانه را خاموش آن دم ،    بر لبِ ، پیمانه می کردم .      ***   عجب صبری خدا دارد   اگر من جای او بودم .   که می دیدم یکی عریان و لرزان ،  دیگری پوشیده از صد جامه ی  رنگین ،   زمین و آسمان را   واژگون ، مستانه می کردم .     ***   عجب صبری خدا دارد   اگر من جای او بودم .   نه طاعت می پذیرفتم ،     نه گوش از بهر این بیداد گر ها تیز کرده ،     پاره پاره در کف زاهد نمایان ،   سبحه ی ، صد دانه می کردم . شعر فارسی (Persian Poetry)...

   قاصدک هان چه خبر آوردی از کجا و ز که خبر آوردی خوش خبر باشی اما اما  گرد بام و در من بی ثمر می گردی   انتظار خبری نیست مرا نه ز یاری نه ز دیار و دیاری باری برو  آنجا که بود چشمی و گوشی با کس برو  آنجا که تو را منتظرند قاصدک در دل من همه کورند و کرند دست بردار از این در وطن خویش غریب قاصد تجربه های همه تلخ با دلم می گوید که دروغی تو دروغ که فریبی تو فریب قاصدک ! هان ولی آخر ای وای  راستی آیا رفتی با باد با توام آی کجا رفتی آی؟  راستی آیا جایی خبری هست هنوز؟ مانده خاکستر گرمی جایی؟ در اجاقی طمع شعله نمی بندم، خردک شرری هست هنوز قاصدک ! ابرهای همه عالم شب و روز در دلم می گریند...!مهدی اخوان ثالث http://persianpoetry.blogfa.com شعر فارسی (Persian Poetry)...

آی آدم ها...!که بر ساحل نشسته شاد و خندانیدیک نفر در آب دارد می سپارد جانیک نفر دارد که دست و پای دائم می زندروی این دریای تند و تیره و سنگین که می دانیدآن زمان که مست هستید از خیال دست یابیدن به دشمنآن زمان که پیش خود بیهوده پنداریدکه گرفتستید دست ناتوانی راتا توانایی بهتر را پدید آریدآن زمان که تنگ می بندیدبر کمرهاتان کمربنددر چه هنگامی بگویم من؟یک نفر در آب دارد می کند بیهوده جان قربانآی آدم ها...!که بر ساحل بساط دلگشا داریدنان به سفره ، جامه تان بر تنیک نفر در آب می خواند شما راموجِ سنگین را به دست خسته می کوبدباز می دارد دهان با چشم از وحشت دریدهسایه هاتان را ز راه دور دیدهآب را بلعیده در گود کبود و هر زمان بی تابیش افزونمی کند زین آب ها بیرونگاه سر ، گه پاآی آدم ها...!او ز راه دور این کهنه جهان را باز می پایدمی زند فریاد و امید کمک داردآی آدم ها...! که روی ساحل آرام ، در کار تماشائیدموج می کوبد به روی ساحل خاموشپخش می گردد چنان مستی به جای افتاده، بس مدهوش!می رود نعره زنان،  وین بانگ باز از دور می آید آی آدم ها...!و صدای باد هر دم دلگزا تردر صدای باد بانگ او رسا تراز میان آب شعر فارسی (Persian Poetry)...

می‌ تراود مهتابمی‌ درخشد شبتابنیست یک‌ دم شکند خواب به چشم کس و ، لیکغم این خفته‌ چندخواب در چشم ترم می‌ شکند نگران با من استاده سَحرصبح ، می‌ خواهد از منکز مبارک دمِ  او آورم این قوم به‌ جان‌ باخته را بلکه خبردر جگر خاری لیکناز رهِ این سفرم می‌ شکند. نازک‌ آرای تن ساق گلیکه به جانش کشتمو به جان دادمش آبای دریغا ! به برم می‌ شکنددست‌ ها می‌ سایمتا دری بگشایم ،بر عبث می‌ پایمکه به‌ در کس آید ؛در و دیوارِ به هم ریخته‌ شانبر سرم می‌ شکند.می‌ تراود مهتابمی‌ درخشد شبتابمانده پای‌ آبله از راهِ  درازبر دمِ  دهکده ، مردی تنها ؛کوله‌ بارش بر دوش ،دست او بر در ، می‌ گوید با خود - « غمِ این خفته‌ چندخواب در چشم ترم می‌ شکند » .نیما یوشیج  http://persianpoetry.blogfa.com شعر فارسی (Persian Poetry)...

 چون بلبلِ مست راهِ در بستان یافترویِ گل و جامِ باده را خندان یافتآمد به زبان حال در گوشم گفت:دریاب که عمر رفته را نتوان یافت خیام نیشابوریhttp://persianpoetry.blogfa.com شعر فارسی (Persian Poetry)...

  گر دِرهمی دهند ، بهشتی طمع کنند   کو آنچنان عِبادت و زُهدی که بی ریاست    پروین اعتصامی   http://persianpoetry.blogfa.com شعر فارسی (Persian Poetry)...

 زمستان است...! سلامت را نمی خواهند پاسخ گفتسرها در گریبان است کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را نگه جز پیش پا را دید نتواند که ره تاریک و لغزان است وگر دست محبت سوی کس یازی  به اکراه آوَرَد دست از بغل بیرون که سرما سخت سوزان است نفس ، کز گرمگاه سینه می آید برون  ابری شود تاریک  چو دیوار ایستد در پیش چشمانت نفس کاین است ، پس دیگر چه داری چشم ز چشم دوستان دور یا نزدیک ؟ مسیحای جوانمرد من ! ای ترسای پیر پیرهن چرکین !هوا بس ناجوانمردانه سرد است ... آی... دمت گرم و سرت خوش باد !سلامم را تو پاسخ گوی ، در بگشای !منم من ، میهمان هر شبت ، لولی وش مغموم منم من ، سنگ تیپاخورده ی رنجور  منم ، دشنام پست آفرینش ، نغمه ی ناجور نه از رومم ، نه از زنگم ، همان بی رنگ بی رنگم بیا بگشای در ، بگشای ، دلتنگم حریفا ! میزبانا ! میهمان سال و ماهت پشت در چون موج می لرزد  تگرگی نیست ، مرگی نیست صدایی گر شنیدی ، صحبت سرما و دندان است من امشب آمدستم وام بگزارم حسابت را کنار جام بگذارم چه می گویی که بیگه شد ، سحر شد ، بامداد آمد ؟فریبت می دهد ، بر آسم شعر فارسی (Persian Poetry)...

 ...ندانی که ایران نشست من است جهان سر به سر زیر دست من است** ...هنر نیز ز ایرانیان است و بسندارند کرگ ژیان را به کس( هُنر نزد ایرانیان است و بَس ندادند شیر ژیان را به کس )همه یکدلانند یزدان شناس به نیکی ندارند از بد هراس** ...دریغ است ایران که ویران شود کُنام پلنگان و شیران شود **...چو ایران نباشد تن من مباد در این بوم و بر زنده یک تن مباد **...همه روی یک سر به جنگ آوریم جهان بر بد اندیش تنگ آوریم **...همه سر به سر تن به کشتن دهیمبه از آنکه کشور به دشمن دهیم** ...چنین گفت موبد که مرد بنامبه از زنده دشمن بر او شاد کام فردوسی توسیhttp://persianpoetry.blogfa.com/category/84/2 شعر فارسی (Persian Poetry)...